Motief 278, december 2023-januari 2024

We laten elkaar niet los

Ruim anderhalve maand geleden hadden we weer de jaarlijkse gebruikersbijeenkomst in het Elisabeth Vreedehuis in Den Haag. Met een groep van ongeveer dertig mensen gingen we het gesprek aan over het reilen en zeilen van het huis. De één als vrijwilliger achter de balie, de ander als koorlid die wekelijks in één van de zalen aan het zingen is. Opvallend was dat het dit keer zo harmonieus ver­liep, zonder dat er ongenoegen of onbegrip kwam oppoppen. Een centrale vraag was of ook dit jaar de financiële bijdrages de kosten dekken, die het pand met zich meebrengt. Voor het eerst kon je merken dat alle aanwezigen een verantwoordelijkheid voelden bij te dragen aan een evenwichtige exploitatie van het Vreedehuis. De afgelopen jaren is er een bijzondere gemeen­schap ontstaan, waar met en naast elkaar gewerkt wordt, zonder dat er hiërarchische verhoudingen sturing gaven aan het sociale. De talenten en vaardigheden van de ander worden gezien en de verantwoordelijkheden in samenhang daarmee verdeeld.

Door het loslaten van een hiërarchische sociale structuur ont­staat vaak onzekerheid in het handelen binnen de gemeenschap. Bij mij kwam de vraag op hoe te handelen, denken en voelen zonder in te grijpen in de vrijheid van de ander? Dat is bijna niet te doen. Elke handeling, elk streven om je ideaal gerealiseerd te zien, beperkt de ruimte en daarmee een stukje vrijheid van de ander. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat hierdoor nie­mand meer tot handelen komt en het leven stilvalt. Door het bewustworden en innerlijk meedragen van de gemeenschap is dit dilemma denk ik op te lossen. De talenten en vermogens van de ander moet ik eerst waarnemen om hem of haar de ruimte te bieden om naar vermogen te handelen. Hierdoor word ik niet beperkt in mijn vrijheid en het biedt de ander de mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor de resultaten van zijn/ haar ingrijpen in de wereld.

Dit is denk ik wat we aan het oefenen zijn in het Vreedehuis. Dat gaat niet vanzelf. Dat er al een fantastisch samenspel is tus­sen alle gebruikers en werkers in het huis heeft te maken met een sterke grondstemming, die het beste beschreven kan wor­den met de volgende uitdrukking “Wat er ook gebeurt, we laten elkaar niet los.” Ik denk dat dit werken aan de gemeenschap een hulp kan zijn voor de hele vereniging. Dank daarvoor.

Reinoud van Bemmelen