Motief 281, april 2024

Het dagelijks leven wordt leermoment

Voor mij als leraar is een belangrijk doel dat de kinderen staande kunnen blijven in een wereld die hen continu uit balans brengt. Mezelf ontwikkelen als mens is hierin van essentieel belang. Dit betekent een voortdurend wegen van mijn eigen denken, voelen en willen. Zo ontwikkel ik eigen gereedschap dat mij helpt om de kinderen keer op keer vanuit zichzelf te begrijpen.

Wat is de werkelijke vraag achter het gedrag? De spreuk die Rudolf Steiner in 1922 gaf aan de leraren van de vrijeschool in Hamburg-Wandsbek inspireert me daarbij.

Uit de ernst van de tijd
moet geboren worden
de moed tot handelen.
Geef onderwijs
vanuit wat de geest je ingeeft
en jij bevrijdt de mensheid
van de nachtmerrie,
veroorzaakt door
het materialisme.

Dat kinderen onverschilligheid, haatgevoelens en angst ontwikkelen, ligt mijns inziens altijd op de loer. Dit dagelijks in mijn bewustzijn meenemend, maakt dat ik iedere dag en zo vaak als nodig met de kinderen verbonden moet zijn. Op zo’n manier dat ze zich veilig voelen om zich te uiten en dat ze zich gezien voelen.

Alle gescheiden ouders, games, ruzies, eenzaamheid, verdriet, zinloosheid, eigen nietigheid of eigenlijk kort samengevat: al de zielennood waarmee kinderen vanaf heel jong vaak al te maken krijgen, maakt dat ze regelmatig in de ochtend in chaos de klas komen binnenrollen.

Zodra ik een hand van hen krijg en ze me aankijken, ervaar ik een verbondenheid, waarbij ik het gevoel heb dat dit een uiterst heilig moment is. Kinderen hebben het zo nodig om menselijkheid te ontmoeten.

Het is een verwarrende tijd voor hen met de technologie in al haar verschijningsvormen. Klassengesprekken over het met elkaar zoeken naar de waarheid van een gebeurtenis is een prachtig proces.

Eigenlijk is dit een inzicht krijgen in de eigen gevoelens en daarmee het eigen gedrag. Want de reactie van de ander daarop en het waarom hiervan brengt dat hoognodige zelfinzicht.

Zo worden spontane situaties tot leermomenten, die staan niet in een boekje, dat biedt het leven zelf.

Fanina van Nuffelen