Motief 286, oktober 2024

Herkennen jongeren hun eigen vraag?

Door alleen vanuit jezelf naar een ander mens te kijken, maak je de ander tot object. Dan zal er geen vraag klinken. Toon je vanuit jouw verbondenheid met de gemeenschap ware interesse in de ander, dan komt vanuit de ander iets tot leven. Eigenheid komt tevoorschijn. Ieder mens voelt zich gezien, doet ertoe. Daarvoor is het nodig om als schoolgemeenschap, dorpsgemeenschap, etc. met de verschillende vraaginhouden uit de gemeenschap te leven. Herken je de vraag of is deze helemaal nieuw voor jou?

Regelmatig heb ik 17-tot-21-jarigen over de vloer thuis. Ik vang regelmatig delen van gesprekken op. Wat leeft er veel bij deze jonge mensen die nog op eigen benen moeten gaan staan! Angst, paniek, eenzaamheid, radeloosheid, geen toekomstper­spectief kunnen zien, wanhoop, besluiteloosheid en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ervaart iedereen dit? Zien wij volwasse­nen de jongeren wel goed? Zijn wij een goed voorbeeld? Over­vragen wij de kinderen niet te veel? Is er werkelijke interesse of zit er steeds een beeldscherm tussen?

Op je mobiel zie je de wereld, in flarden. Wat doen al die beelden met een mens? Ze vangen je en leiden je af, maken je onzeker en trekken jou van je rode draad af. Ze trekken je naar buiten in plaats van naar binnen. Veel jonge mensen zijn in de war. Ze herkennen hun eigen vraag niet. Individualisatie hoort thuis in de ontwikkeling van een mens, dat zeker, maar wanneer wordt het ongezond? Kunnen we dit als gemeenschap met elkaar oppakken, gaan inzien en dragen? En zo ja, hoe kunnen we dit dan doen? Door alles wat versplinterend werkt onder ogen te gaan zien, denk ik. Breng ik zelf ook verwarring, breng ik ook verdeeldheid in de wereld? Wat brengt verwarring, wat drijft mensen uit elkaar? Dit in alle situaties eerlijk onder ogen leren zien en elkaar hierin helpen, dat brengt een stromende bewe­ging van eerlijkheid en oprechtheid op gang die wij allemaal zo hard nodig hebben.

Ik heb wel eens het gevoel dat veel mensen geen idee hebben welke kracht er ligt in de stroom die op gang komt door eerlijk en oprecht met elkaar te leven. Ieder mens draagt een vraag in zich, die met een oprechte interesse en vraagstelling aan het licht kan komen. Deze vraag komt vervolgens tot leven in de andere mens en daarmee in de gemeenschap. Werkelijk ieder­een is hiervoor nodig!

Fanina van Nuffelen