Motief 292, mei 2025

Stralend licht

In alle gesprekken die er gaande zijn bij het zoeken naar hoe de antroposofie in de komende decennia steeds sterker werk­zaam kan zijn, komt naar voren dat het menselijk contact een centraal en belangrijk thema is. Wellicht het belangrijkste: de antroposofie van mens tot mens te leven, te doen. Dat is mak­kelijk gezegd en moeilijk gedaan, zo is mijn ervaring. In het streven vanuit mijn ideaal iets in de wereld te willen brengen, schuilt het gevaar te willen overtuigen, het te weten, en beter te weten, beter te kunnen. En krasser nog: beter te zijn. De tegenbeweging die dat in me oproept is voor mezelf te erken­nen dat ik het niet weet, niet kan en niet ben. En er daarom dus maar niet over te beginnen … Een dilemma.

Het licht onder de korenmaat te steken kan niet de bedoeling zijn. Nelson Mandela riep in zijn inaugurale rede op als mens te stralen en niet je licht te verstoppen, niet jezelf klein te maken: “Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.” (naar een gedicht van Marianne Williamson.)

Dat leg ik naast de oproep van Rudolf Steiner aan jonge men­sen en pedagogen en dus aan mij: vermijd frase, conventie en routine. Spreek niet over antroposofische begrippen met hol­le antroposofische woorden die je inhoudelijk niet kunt vullen. Doe de dingen niet als antroposoof omdat het nou eenmaal zo gedaan wordt in de antroposofie en blijkbaar zo hóórt en omdat het altijd zo gedaan is.

Oeff, daar moet ik dan steeds wakker voor zijn om mezelf te betrappen op hoe snel ik uitglijd in frase en conventie, in routi­ne. Ik moet steeds veel afleren, leren het anders te doen, leren anders te formuleren. Om daarmee duidelijk en begrijpelijk te maken aan mijn medemens wat ik vind, waar ik voor sta, wat mijn ideaal is.

Probeer te lopen en te leven zoals je spreekt, walk your talk, en eerlijk te vertellen hoe je loopt, talk your walk. Voor mij is het een bewustzijnsscholing in hoofd, in hart en in hand. En dus in voet. Bescheiden, en tegelijk ook stralend en fier.

Rik ten Cate